Perşembe Adası

Yapıt Hakkında

İkisi uzun, üçü kısa beş hikâye. İlk hikâyenin de adı olan Perşembe Adası hayalde bir adadır. Hikâye kahramanı canı sıkıldıkça hayal kurar, bu adada özlediği mutluluklar içinde bulur kendini. Derken bir ses merhaba der, gerçeklere döner: yolda yürümektedir. Bu kez de karşılaştığı kişileri, olayları anlatır. İkinci uzun hikâye Kırmızı Sardunya cinayetler hikâyesidir: Adapazarlı bir zenginin oğlu olan Mustafa babasını, anasını, beş kardeşini öldürür, hapishanede pencereden kopardığı demirle de kafasını parçalar, intihar eder. Leke, bir yaşlı kızın dramıdır: Anasıyla babası da öldükten sonra Fatih’teki evinde yapayalnız kalmış, yanağında doğuştan kocaman siyah bir leke olduğu için evlenememiş Raife, kurtuluşu damarlarını kesip kendini öldürmede bulur. Kestaneci Rahim’de çocuk Recep, babası tarafından evden kovulunca mahallenin kestanecisi onu yanına çırak alır, kasabadan ayrılır. Aradan yirmi yıl geçmiştir; döneceklerdir kasabaya. Kestaneci, artık yetmiş yaşında ve hastadır. Kasabaya yaklaştıkları sırada kestaneci ölür. Delikanlı Recep, kendisini evden atan adamın üvey babası olduğunu ancak bu ölüm sırasında öğrenir ve ölüyü, kestane mangalını, sepetini orada bırakıp, kasabaya uğramadan geri döner. Son hikâyenin kahramanı Azap Baba, dar ve harap bir çıkmaz sokağın yaşlı meczûbudur. Aklını sokağın genişlemesine, aydınlanmasına takmıştır; ikidebir elektrik müdürünü çağırmalarını ister. Gene dörtyüz işçi getirtip bu işi halledeceğini söylediği bir gecenin sabahı, polis, jandarma, bekçi gelip de çürük-çarık kulübeleri yıkıverince, mahalleli bunu Azap Baba’dan bilir; zavallı ihtiyarı döve-söve sokağın dışına sürerler. Zayıf, boğuk bir ses hâlâ duyulmaktadır: “Elektrik müdürünü çağırın bana!”. Son üç kısa hikâye, yazarın başarılı hikâyeleri arasında özellikle yer alır.

Kaynak : Edebiyatımızda Eserler Sözlüğü / Behçet Necatigil