Yok Adam

Suzan on iki yıldır hiç dışarı çıkmadan bir evde hizmetli olarak çalışmaktadır. Yaşadıkları, evdeki bakıma muhtaç yaşlı kadın, kaprisli ve zor bir hanımefendi, onu bir şekilde huzursuz eden bir beyefendi Suzan’ın yaşamını adeta köşeye sıkıştırmıştır. Suzan’ın nefes aldığı tek yer mutfak ve yemeklerdir. Herhangi başka bir meşgalesi, sosyal hayatı ya da eğlencesi yoktur. Hiç arkadaşı olmamış, hiçbir adamla beraber olmamış, ya da aşk yaşamamıştır. Bir gün hanımefendi ve beyefendi dışardayken evin içinde bir adamın konuştuğunu duyar. Daha da ötesi adam Suzan’la konuşmakta, onu dansa davet etmekte ve ona kur yapmaktadır. Suzan birden ortaya çıkan bu adamdan çok etkilenir ve içine girdiği bu evdeki karabasandan çıkmanın yolu olarak bu adamı görür. Ancak bir tek sorun vardır. Bu adam cisim olarak yoktur ve yalnızca sesi vardır.  Suzan’ın dünyası Yok Adam’ın o gün hayatına girmesiyle aniden değişir. Ardından Jale hanımın eve tek başına dönmesi ile büyük bir ikileme girecek, yaşadığı olağanüstü tecrübe büyük bir trajediye yol açacaktır.

Yok Adam, kadın ya da erkek, ayrı ayrı ya da birlikte var olmalarını sorgulayan romantik, zaman zaman gerilimli, çoğu zaman da komik anların olduğu bir oyun. Biçim olarak sahnede iki kadın ve sadece sesi olan bir adamdan oluşan tuhaf bir üçlemenin olduğu biraz gerçeküstü, biraz fantastik ama yoğun bir gerilim barındıran farklı bir metin. Kadın erkek ilişkilerine ve dünyaya biraz karanlık, sıkışmış, klostrofobik bir aynadan bakan oyun insanoğlunun varoluş sorunsalına, bireye ve yalnızlığa dair sorular soruyor ve bunlara yanıt arıyor. Bilhassa Suzan karakterinin Yok Adam’la oynadığı sahnelerde sahnede iki kişi varmış gibi davrandığı durumlar oyuncu için zor ama çarpıcı bir deneyim sunuyor.