Aşksız İnsanlar

Yapıt Hakkında

Türk edebiyatının en güçlü kalemlerinden Oktay Akbal’ın bütün öyküleri…

Önce Ekmekler Bozuldu adını verdiğimiz ilk ciltte, yazarın 1940-1960 arasında yayımladığı beş öykü kitabı yer alıyor: Önce Ekmekler Bozuldu, Aşksız İnsanlar, Bizans Definesi, Bulutun Rengi ve Berber Aynası.

İkinci Dünya Savaşı’nın yarattığı savaş sonrası çöküntüyü atmosfer olarak taşıyan ve İstanbul’daki yaşam mücadelesini anlatan öykülerinde Oktay Akbal, bütün eserlerinde karşımıza çıkan derin insan sevgisini soyut bir kavram olmaktan çıkarıp kendi yaşantısıyla bütünleştirir.

“Korkulu bir hayat serüvenini yaşayan insan kütlesi içinde” yalnız olmadığını dile getirdiği öykülerinde, yavaş yavaş bu kalabalıktansıyrılarak o kalabalığı kuran insanları izler. İzlediği insanları anlatırken gerçeğin, dış dünyanın algısından çok, insan bilincindeki yansımasında şekillendiğini keşfeder.

Usta bir öykücüden hayata ve insana dair öyküler…

Kaynak: Kitap Tanıtım / Doğan Kitap 

AŞKSIZ İNSANLAR

Sonuncusu Garipler Sokağı (1950) romanından bir parça olup Zülfü ve Garipler başhlığını taşıyan on sekiz hikaye, ki izdüşümleri yazann çocukluk ve ilk gençlik anılarını toparlayıp getiriyor karşımıza, ve hepsinde evvelce var olanı şimdi bulamayışa yakınmalar, yalnızlık ve boşluk duygulan dile geliyor: Dadanılmış Dondurmalı Sinema çocuklukta kalmıştır; bir baba şimdi ancak Soluk Resimler’de bir görüntüdür; babanın ölümünden sonra satılmış Ahşap Ev bir haziran yağmuru altında terkedilmiş, gerilerde kalmıştır; duvarlarına bir yalnız adamın bir hâtıra defteri tutar gibi duygularını karaladığı, içini döktüğü Bulvardaki Durak yoktur şimdi. Nuhun Gemisi, yâni avlusunda çocukluk ve ilk gençlik oyunlarının oynandığı, kuytu bir köşesinde romanların okunduğu büyük bina, Lâleli apartmanları, evden birkaç sokak ötedeydi, gene oradadır ya, o eski çocukları, insanları yoktur şimdi. Şehrin Işıkları Söndü’de ikinci Dünya Savaşı yıllarının karartma gecelerini kuşatan yalnızlık yaşanır. Mahmut Bey’in Gazetesi haftada bir, pazartesileri, yan meczup Mahmut Bey’in ahşap bir evin yüzüne, merdiven dayayarak, tebeşirle ve koca koca harflerle yazdığı o gazete çok uzaklarda kalmıştır. Yandan Çarklı vapurlar, bir çocukluk anısıdır. Kalabalıktan Biri olarak günün birinde yol, o eski sokaklara düşünce, içimizde bir şeyler kırılır, bir şeyler sızlar. Kendimden Bahsediyorum’da Sait Faik’le bir yazlık bahçede oturma süresince gene tatlı- acı geçmişlere gidilir gelinir.

Konulu hikâyeler değil de belli temalar çevresinde oluşan anılar toplamıdır Aşksız İnsanlar.

Kaynak: Edebiyatımızda Eserler Sözlüğü / Behçet Necatigil