Debris

“Can Kırıklarım” dokuz ayrı bölümden oluşuyor. Ana karakterler olan Michael ve Michelle yaşamlarının başlangıcından itibaren şansızlıklarla dolu zorlu hayatlarını bazen kendileri adına, bazen de diğer karakterler adına konuşarak anlatan bazen çocukluklarından bazen de günümüzden yaşamlarına bakan iki kardeş. Her ikisi de sahnede ve hayatlarındaki olayları bazen monolog, bazen de diyalog halinde anlatıyorlar bize. Bazen seyirciyi de bu anlatımla oyuna dahil ediyorlar.

Olaylar kronolojik bir sıraya göre anlatılmadığı için, hatta bazen tamamiyle çelişkili ifadeleri nedeniyle kafalarımız karışabiliyor. Örneğin oyun boyunca Michael ve Michelle’in annesinin ölümünün üç farklı versiyonunu görüyoruz. Hikayelerin her birinde anne Michelle’e hamileyken ölüyor, ancak ‘Dünyadaki Son Tavuk’ta anne bir tavuk kemiğiyle boğuluyor, ‘Nekroviviparite’de televizyonda duyduğu bir söz yüzünden (ki bu annein hayattaki anlam arayışını ifade ediyor), ölüyor ve ‘Başlangıç’ta da ölümüne daha makul ve daha az dramatik bir açıklama getiriliyor: patlamış bir apandisit. İçerik açısından, ikinci ve dördüncü bölümler (‘Dünyadaki Son Tavuk’ ve ‘Nekroviviparite’) birbiriyle çelişse de birbirine göndermeler yapan iki sahne. Ayrıca, üçüncü, beşinci, yedinci ve dokuzuncu sahneler (‘Boşanma’, ‘Can Kırıklarım’, ‘Telly’ ve ‘Başlangıç’) kronolojik bir bütün oluşturuyor. Dördüncü ve sekizinci perde (‘Arry Amca ve ‘Mister Bought ve Smite’) çocukların kaçırılma hikayesini anlatan iki sahne.)

Çevirmenin notları :

Ahlaki meselelerin ,açık bir dille konuşulması gerekliliği , çocuk yetiştirmede ailenin yokluğunda çocuğun iyi niyetli olduğu esas alınarak toplumsal rolün önemi ve bu çocukların toplum tarafından yaralanmaya ne kadar açık olduklarının vurgulandığı bir oyun …Ayrıca yaşama varoluşçu bir yerden bakan Kelly’nin karakterleri hep bir anlam arayışı içerisindeler ….