Day Ophelia Drowned, The

Ophelia'nın Boğulduğu Gün

Oyun, genç bir kadın olan Ophelia’nın iç dünyasına, sessiz çığlığına ve görünmeyen varoluşuna odaklanan çarpıcı ve şiirsel bir oyundur. Ophelia’nın erkeklerle çevrili dünyasında; sevgilisi, babası ve erkek kardeşiyle kurduğu ilişkiler aracılığıyla kimliğini, yazarlığını ve özgürlüğünü nasıl kaybettiğini anlatır. Oyun boyunca Ophelia’nın yazıya sığdırdığı özgürlüğü, sevgilisi tarafından suya atılıp dağıtılarak fiziksel olarak da yok edilir. Bu olay kimliğinin, yaratıcılığının, sesinin ve hayallerinin sistemli bir şekilde susturulmasıdır. Oyunun sonunda Ophelia, özgürlüğünü tamamen yitirmiş, kalemi bırakmış, hayallerini gömmüş ve “mutlu” olduğunu söylemiştir ama bu mutluluk, onun kendisi olmaktan vazgeçmesinin bir sonucudur.

Çevirmenin Notları:

‘’The Day Ophelia Drowned” metni, şiirsel yapısıyla neredeyse bir ağıt gibi ilerlemektedir. Ophelia’nın varlığı, kelimeler aracılığıyla sahnede yeniden vücut buluyor ancak bu varoluş, oyun boyunca sistematik bir şekilde dağıtılıyor. Oyun, bir kadının görünmeyen boğulma anlarını; sevgi kisvesi altındaki kontrolü, bastırılmış yaratıcı gücü ve yalnızlığı etkileyici bir biçimde sahneye taşımaktadır. Bu metni sahneye koyarken, mekansal daralmayı ve karakterlerin Ophelia’nın etrafında oluşturduğu baskıyı hem ışıkla hem de hareket kompozisyonlarıyla öne çıkarmak önemli olurdu. Ophelia’nın sesinin yavaş yavaş susması, onun ağız hareketleriyle “sessizce konuşması”, seyircide fiziksel bir sıkışma hissi yaratabilir. The Mourners olarak geçen üç erkek karakterin zaman zaman tek vücut gibi hareket etmeleri ve birlik halinde konuşmaları, Ophelia’nın bireyselliğinin nasıl yok edildiğini daha da çarpıcı hale getirebilir. Oyunu bir “içsel monolog” bir “ritüel” ya da anlatı odaklı ‘’deneysel tiyatro” biçiminde sahnelenebilir. Belki de sahneye sabitlenmiş bir küvet, içinde parçalanmış şiir kağıtları ve hafifçe yankılanan su sesiyle birlikte, Ophelia’nın dünyasına adım atan herkes bir anlığına onun boğuluşunu hissedebilir.