Bi' Gitsek

Hâlâ aynı çocukluk odalarında yaşayan ve birbirlerini büyüten 2 kardeşin hikâyesi. Tek eğlenceleri ve zaman geçirme yöntemleri birbirlerine karşı söyledikleri tatlı masallardır. “Mış” gibi yarattıkları dünyaları dışarıya karşı kapalı ve korunaklıdır. Tek amaçları vardır: Gitmek. Dillerine pelesenk olmuş bu plan sonunda gerçekleşmek üzeredir. Ama ortaya 2 şey çıkar: saklanması zor bir ceset ve pembe olmayan, aralarını sonsuza kadar açacak bir yalan. Ve sonsuza kadar ertelenen gitme planı.

“İyiyim. Gerçekten iyiyim. Çünkü düşünmüyorum. En zor şey buymuş biliyo musun? Çok acaip. Mesela, acıkınca ne yesem demek bile zormuş. Burada seçme diye bi’şey yok. Önüne geliyo ve hiç yorulmuyosun. Bu acaip bi lüks. Hayatımın yarısı bunla geçmiş. Okumuyorum da. Kendim anlatıyorum. Sen hep buradasın. O kadar haklıymışsın ki. Seni silmeye çalışmak falan… Yokmuş öyle bi’şey. Sen aklıma geldikçe, hiç kötü şeyleri hatırlamıyorum. Şeyler geliyo, başka şeyler. Iıııı, ne bileyim, mesela bi’şeyler kırardım ya hep. Hep ama, ne sakarım. Sen o cam parçalarını hiç bana toplatmazdın. Hep sen toplardın. Bana batmasın diye. Ya da, son kalan cipsi hep bana verirdin falan. Ki sen de severdin cips. Bunlar geliyo. İyi ki varlar! Arada yüzünü unutmaktan korkuyorum. Çok acaip. Hafızam sıçıyo. Ya unutursam? Çalışıcam. Unutmamaya. Bu arada gitmek nasıl bi’şey? Korktun mu mesela hiç? Ben korkardım galiba. Sana söylemedim ama ben uçmaktan da korkardım. Hiç uçmadım ama ne bileyim, düşüncesi zor geliyo. Sen de korktun mu? Günün sonunda her şey olması gerektiği gibi oluyo. Galiba. Bak sen gittin.
 

İyi di mi? İyisin? Ben iyi olduğunu düşünmek istiyorum. Çünkü ben iyiyim. Sen benim paralel evrendeki ikizim ol yaa. Öyle olsun. Aynı şeyleri hissedelim. Farklı yerlerde ama aynı. Her şey iyi de bi tek şey kötü. Bilirsin ya her şeyi aslında, ama bi mucize olmasını beklersin. Ben biliyodum. O sigaranın son olduğunu biliyodum. Son di mi? Artık mucize beklemek yok.”