Stratégie du hors-jeu, La

Adı Raymond. Sahnede bize hayattan bahsediyor. Kendi hayatından. Ancak sadece kendininkinden değil. Başkalarınınkinden de. Genel olarak hayattan işte. Yıllarca geçtiğimiz hayattan ve zorluklardan. Babaya isyankâr başkaldırı, her an her şeyden korkan aşırı korumacı anne, tahammül edilemeyen arkadaşlar, ihanete uğramış ve hayalî aşklar… Kısaca sıradan şeyler. Ani değişimleriyle, az çok net stratejileriyle ve kazıklarıyla da; bir futbol maçı gibi hayattan. Raymond’a (futbol meraklıları bu oyunun kuşkusuz hangi Belçikalı Raymond’dan ilham aldığını tahmin etmişlerdir) göre futbol dünyası, hayat gibi, bazen o kadar olanak dışı, mantıksız ama bir o kadar da mucizevi şeyler getirebilir ki, onları ne unutabiliriz ne de gerçekten anlayabiliriz. Burada da olduğu gibi, her şeyin alaşağı edildiği, imkânsızın gerçekleştiği ikincil kararlar vardır. Bazen de hayallerdir az bir şeyle yıkılan. Neredeyse bir hiç için.

Eğer on dört yaşındaki bir çocuğun – on dört yaşında olup da on iki gösteren her çocuk gibi – kaleye şut çekme fırsatı varken hayallerinin her seferinde üst direkte patlaması insanların hatası mıdır? Emin bile olunamaz. Baba kötü, sadece kötü. Anne sürekli korku içinde. Üstelik birlikte ne yaptıklarını, onları bir gün bir araya getirenin ne olduğunu anlamak da imkânsız. İcra memurlarının bu dünyasında, çevrenin de çok iç açıcı olduğu söylenemez. Raymond deyimiyle, aptal olmanın bir çeşit kaçınılmaz kural gibi göründüğü bir dünya. Bir tür ahlaki görev. Bay Pannekoek veya Snotebelle’in (Raymond, adını tam hatırlayamıyor), eşit olmayan ve acınacak şekilde canlılıkla uyguladığı bir görev ya da zorunluluktur.

Pannekoek ya da Snotebelle ailesinde, bu aptal ailede de, genç Raymond on dört yaşında olup da on sekiz gösteren oğlana tahammül etmek zorunda kalmıştır… Her şeyi tepetaklak eden de buydu. Cümleyi kurdurtan, ardından tokat ve çarpılan kapı… Oysaki sokaktan Tineke geçiyordu…

Futbol hakkında hiçbir fikrimiz olmasa dahi kendimizi buluyoruz. Öyle ya da böyle, bir an geliyor ve hepimiz ofsayta düşüyoruz. Bu da oyunun bir parçası. Özellikle de diğerleri farkına varmadığında ya da öyleymiş gibi yaptıklarında. Ayrıca, Raymond’un hayat üzerine dört teorisinden en önemlisi de şüphesiz beşincisi…

Ofsayt Taktiği, Belçikalı ünlü yazar Thomas Gunzig’in dilimize çevrilen ilk ve tek oyunudur.