Omnium Gatherum

Manhattan’da sofistike ve yer yer sürreel bir akşam yemeği. Yemeğe katılanlar, kapitalizm, terörizm, popüler kültür, feminizm, yemek, zenginlik, kahramanlık, ahlak, doğu meditasyonu, Star Trek ve adalet gibi çok çeşitli ikonik konularda ahkam keserlerken, adeta sosyal bir deneyin deneme grubunu andırırlar. Gece, eskiden gıda dağıtım şirketi olan Suzie tarafından onun güzel yemek odasında tertiplenmiştir. Birbirinden tamamen bağımsız bu yedi kişilik grup bir şekilde birlikte yemek yemeğe mecbur bırakılmışken, sekizinci sürpriz misafirle insanlıkları üzerine zorunlu bir sınava da girmiş olurlar. Muhabbet, komediden gerçekçi olana, satire evrilir ve kaosla biter. Hepsinin üstünde 9/11 terörist saldırılarının gölgesi vardır.

Çevirmenin notları :

Oyun, 2003 yılında yazılmış; 2004’te Drama dalında Pulitzer Ödülleri’nin 3 finalistinden biri olmuştur.

Yazarlar bir röportajlarında oyunun yazılmasının kökeninin 11 Eylül 2001 sabahına dayandığını söylemişlerdir. Rebeck: “Biz, facia yaşandığında Alexandra ile telefondaydık. Sonra aniden telefonlar çalışmaz oldu ve biz günlerce konuşamadık. 9.11’den sonra tekrar iletişime geçtiğimizde yazar olarak ikimiz de konuya eğilmek istediğimizi hissettik.” İkisi, bir akşam yemeği partisinin oyunun “11 Eylül sonrası dünyası üzerine yapacağı yorumlar için” en iyi araç olacağına karar verdiler.

New York Times’dan Ben Brantley oyun üzerine şöyle yazmış: “Martha Stewart, gazeteci Christopher Hitchens, romancı Tom Clancy ve Edward Said gibi karakterlerden esinlenerek oluşturulmuş olan bu komedi, kurgu ile kaplanmış bir gerçekliğe sırtını dayıyor. Oyunun hem kendini sevdirip hem de ısırmasının nedeni, oyundaki radikal ama mükemmel derecede organik ton değişiklikleri. Tragedya ve saçmalık, hantallık ve küçüklük öyle çılgınca karıştırılmış bir salatada birleşmiş ki, tek tek içindeki malzemeleri teşhis etmek mümkün olmuyor.”