Memduh Mutlu’nun Mutsuz Sonu

Memduh Mutlu, karısı genç yaşta öldükten sonra bir daha evlenmez ve hep karısının hayali ile sürdürür yaşamını. Feriha Hanım’ın, evin duvarında asılı olan sonradan büyütülerek çerçevelenmiş fotoğrafıdır onun can yoldaşı. Evrak memuru olarak çalıştığı kuruma ve işine adar kendisini. Dosyalar ve evraklar arasında geçer yıllar. Emeklilik yaşı geldiğinde de hiç ses etmez. Çünkü işi onun her şeyidir. Devlet de bu sessiz, kendi halinde ki memurunu emekli etmeyi unutur. Ama bir gün gelir yakayı ele verip yetmiş beş yaşında emekli olunca sudan çıkmış balığa döner. Memuriyet yaşamı boyunca karşılaştığı haksızlıklara karşı çıkamayan Memduh Mutlu için bütün bu haksızlıkların nedeni paradır. Bu gerçeği insanlara anlatmak için işe koyulur ve bir bildirge hazırlar. Hazırladığı bildirgeyi parklarda meydanlarda çevresinde toplanan insanlara okur ve emekli maaşını, parayı protesto etmek için yakınca da devlet olaya el koyar. Parayı koruma yasından yargılanır. Kendini savunur ama başaramaz. Yargıçlar, akıl hastası olup olmadığının saptanmasına karar verirler ve sonunda kendisi akıl hastanesinde bulur.

Oyun, Memduh Mutlu’nun bir karakter; diğer oyun kişilerinin kukla veya kuklamsı tiplerle göstermeci bir yaklaşımla kaleme alınmıştır. Oyunun kahramanı dışındaki kişilerin kukla veya kuklamsılar olarak tasarlanmış olmasının nedeni: kahramanın insani boyutunun daha da vurgulanmak istenmesindendir. Oyunun tek perde değil de iki perde olarak tasarlanmış olmasının nedeni de Memduh Mutlu’nun iki perde arasında, fuayede seyirciler arasında dolaşarak yazdığı birdiriyi (Para Üzerine Tango) seyirciye şarkıyı söyleyerek dağıtmasına ve oyunun hoş bir seyirlik olmasına dramaturgi açısından da olanak sağlayacağı düşüncesidir..