Babam Evde Yokken

Babam Evde Yokken

Ferit, Behram, Feraye… Zengin bir aileden yetişme, dışarıdan imrenilen hayatları olan 3 kardeş. Kesteloğlu ailesinin 3 varisi, yıllar sonra Yeşil Bursa’ya babalarının hasta yatağında olduğu haberini öğrenince gelirler. Hepsinin çantasında gizledikleri şeyler vardır (!) Behram, ismini ailenin soyunun dayandığı Halhallı Behram Paşa’dan alıyor. Bu çok az rastlanan isim yüzden de çocukluğu boyunca bir babasına bir de Halhallı Behram Paşa’ya çok kızdı! Behram, en küçük kardeş olmasına rağmen yüksek zekalı bir adam, Amerika’da doktorasını yapıyor. Yıllardır da Bursa’daki aile evine gelmedi. Ama şimdi babası hasta yatağında olunca…. Ferit, o da babasının ismini Damat Ferit Paşa’dan dolayı koyduğu fikrine uzun süre kardeşini kıskandığı için kendini inandırdı. Ancak böyle bir durum yok. En büyük kardeş olan Ferit, ismini Yeşilçam’dan alıyor. Babası ile arası kötü olan Ferit’in Antalya’da inşaat şirketi var. Kendini CEO olarak tanımlamaktan çok mutlu olan Ferit gerçek manada bir abi… Feraye, Yeşil Bursa’dan Yeditepeli şehir İstanbul’a uçan bir cemiyet kadını… Kendi ailesinden çok daha zengin, köklü bir ailenin biricik oğlu ile evlenince İstanbul’a uçan Feraye’nin ismi ile ilgili herhangi bir spekülasyon yok. Babaları Selahattin Kesteloğlu’nun hasta yatağına düşmesi üzerine çocukluk evlerine gelen 3 kardeş evdeki ziyaretçilerden biraz kaçmak, biraz yetişkin olma durumunu rafa kaldırmak adına çocukluklarının kapısını açarlar. Yıllardır adım atmadıkları deponun anahtarını bulmalarıyla çocukluk oyuncakları karşılarındadır. Üç yetişkin kardeş, depoya ayak basar basmaz, çocukluklarına geri dönerler. Saklambaçtan, birdirbire, körebeye kadar pek çok oyun oynarlar, pek çok hile yaparlar, kavga ederler, mızıkçılık ederler. Yaramazlıkları tavan yaptıkça depodan çıkmaları da zorlaşır! Birbirlerine söyledikleri yalanlarda işin içinden çıkılmaz bir hal alır! Aslında fark etmeseler de yıllardır önce kendilerini kandırmaktadırlar! Önüm, arkam, sağım, solum, saklanmayan ebe! Ve Şahika depodadır. Şahika, 3 kardeşinde imrendiği, kıskandığı, bir noktada çıldırdığı kişidir. Behram’ın çocukluk aşkıdır, Ferit’in ortaokul aşkı. Şahika’nın lise arkadaşı… Hayatlarının farklı dönemlerinde Şahika hepsinin hayatına dokunmuştur. Şahika’nın da oyuna dahil olmasıyla tıpkı çocukluktaki gibi bir geçiş aşamasına gelirler. Çocukluktan ergenliğine ilk geçişteki en önemli oyun: doğruluk mu cesaret mi? Hepsi yalanlarını ortaya serer. Buna da yine Şahika sebep olmuştur. 3 kardeş Şahika’nın neden bu evde olduğunu yeniden sorgular. O zaman anlarlar ki Şahika zaten yıllardır bu evde, babaları da yıllardır dünyada değil. Bu eve her geldiklerinde travmalar onları çocukluklarındaki aynı akşama geri götürüyor. Her döngülerinde çocuk olup babalarının yaşadıklarını hayal ediyorlar. Çocukluk kaybolmaz, sadece biçim değiştirir, travmalarda….

Yazarın notları :

Babam Evde Yokken, durum komedisi olarak başlayan ancak olaylar ilerledikçe  metaforlarla açılan bir kara komedidir. 3 karakterin gizli kaldıkları depoda sık sık çocuk oyunu oynamaları ve oynadıkça aslında yetişkinlikten uzaklaşıp gerçekten çocuk olmalarının sebebi Freudyen bir bakış açısıyla çocukluğuna döndükçe aynı travmaların ortaya çıkışıdır.   Oyundaki depo ve depodaki oyuncakların her karakterin geçmişinde önemi bulunmaktadır. 
Günümüzde geçen BABAM EVDE YOKKEN oyununda mekân lüks, köklü bir malikanenin deposudur. Depo; işlevsel tasarlanmış ve oyunda pek çok sırrı ortaya çıkaracak işlevselliğine sahiptir. 3 ana karakterin çocukluklarında kullandıkları oyuncaklar, unutmaya çalıştıkları anıları, kaçtıkları geçmişleri depoda unutulmaya yüz tutmuş eşyaların arasındadır. Mekanı bir depodan 3 yetişkinin tüm hayatlarına açılan bir kapı gibi düşünebiliriz.  Karakterlerin dillerindeki eril ve bazen argoya giden konuşma aslında geçmişlerindeki travmatik olayı unutmak için önce kendilerine sonra karşısındakiler söyledikleri yalanın bir açılımıdır. Oyun bir noktada adeta çocuk oyunu haline gelirken beklenmeyen son aslında seyirci açısından da şaşırtıcıdır. Tür olarak çağdaş bir metin olan oyun hem ödenekli hem de özel tiyatrolara uygundur.